Νεογέννητα: Δύσκολο. Είναι εύθραυστα και ευερέθιστα, μοιάζουν με μικροσκοπικές κάμπιες που κουνούν πόδια και χέρια και κάνουν πολλά κακά. Φωνάζουν, κλαίνε, έχουν κολικούς, βγάζουν γουλίτσες και όλο τρώνε. Η ενασχόληση με το νεογέννητο είναι 24ωρη και περιλαμβάνει πολλή ακαταστασία και ακόμα περισσότερα υγρά. Βασικός σκοπός της μαμάς είναι να το φροντίζει ώστε να είναι υγιές, καθαρό και στεγνό.
Μωρά: Εξαντλητικό. Μοιάζουν με τα νεογέννητα, με την διαφορά ότι τα κακά τους είναι μεγαλύτερα, και ότι τα ίδια κουνιούνται περισσότερο. Με άλλα λόγια, πλέον μπορούν να χτυπήσουν. Το να βγάζουν δόντια είναι ανυπόφορο (για όλους) και πολλά μωρά θέλουν συνέχεια να τα κρατάτε αγκαλιά. Έτσι, μαθαίνετε να κάνετε πολλά πράγματα με το ένα χέρι –ακόμα και να σιδερώνετε. Όσο για μπάνιο; Ξεχάστε το. Θα συνηθίσετε τη μυρωδιά του ιδρώτα σας. Και όσο για τον ύπνο... θα τον απολαύσετε μόνο αν πάθετε διάσειση. Καλή τύχη.
Νήπια: Κοπιαστικό. Τρέχουν, πέφτουν, δαγκώνουν, κουτουλάνε τα κεφάλια τους και γδέρνουν τα γόνατά τους. Βρίσκονται μονίμως σε αποστολή αυτό-καταστροφής. Είναι σαν μικροσκοπικοί μεθύστακες που δεν μπορείτε να τους βάλετε να περπατήσουν σε μία ευθεία. Είναι ικανά να αρχίζουν να τρέχουν με φόρα προς ένα διερχόμενο αυτοκίνητο, γι'αυτό είναι απαραίτητο να τα έχετε στον νου σας κάθε δευτερόλεπτο! Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, την περίοδο εκείνη ξεκινά να βγαίνει και η παίνα! Επίσης, πετούν φαγητό, τσιρίζουν και ρίχνουν μπουνιές. Καλά θα κάνετε να μάθετε αυτοάμυνα.
Τριών: Ζόρικο. Μπορεί καλά-καλά να μην έχουν μάθει να κάνουν τσίσα και κακά στο γιογιό, αλλά το στόμα τους δεν κλείνει! Τα αγόρια ανακαλύπτουν τα πουλάκια τους (δηλαδή τους καλύτερούς τους φίλους) και δεν τα αφήνουν ποτέ από τα χέρια τους... για την υπόλοιπη ζωή τους. Τα κορίτσια δεν μπορούν ακόμα να καταλάβουν τι ακριβώς συμβαίνει «εκεί κάτω», αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν την περιέργεια να το ανακαλύψουν. Η ώρα του ύπνου αποτελεί κανονική μάχη. Για την οποία θα πρέπει να είστε κάθε βράδυ καλά προετοιμασμένη.
Τεσσάρων: Πρόκληση. Υποτίθεται πως αυτή είναι η ηλικία που τα πράγματα γίνονται κάπως πιο εύκολα, ε; Ίσως λίγο, αλλά αυτό το μικροσκοπικό ηφαίστειο που γινόταν όλο και πιο ενεργό τα τελευταία τέσσερα χρόνια, μπορεί να εκραγεί ανά πάσα στιγμή. Τα παιδιά στην ηλικία αυτή ανακαλύπτουν την φαντασία τους, την προσωπικότητά τους και μπορεί να αναπτύξουν φοβίες για τα τέρατα, για το σκοτάδι και για κάθε περίεργο θόρυβο. Συχνά θα σας αποστομώνουν με αυτά που λένε. Επίσης, αν έχετε αγόρια ετοιμαστείτε για χτυπήματα, διάρροιες, μπάλες, πουλάκια, βρωμιές, κακά και πρίτσες (λέξεις του καθημερινού τους λεξιλογίου). Αν έχετε κορίτσια μπορεί να αρχίσουν να έχουν σοβαρά πλέον άποψη για τις ενδυματολογικές τους επιλογές, κάνοντας την προετοιμασία για να βγείτε έξω... μαρτύριο!
Παιδιά Νηπιαγωγείου - Δημοτικού: Και αυτό δύσκολο. Γιατί στο σχολείο κολλούν κάθε εβδομάδα μία νέα ίωση, παρόλο που τους έχετε κάνει ήδη 200 εμβόλια. Επίσης, ξεκινούν οι δραστηριότητες, τα αθλήματα, τα αμέτρητα πάρτι γενεθλίων... Και... θα ανησυχείτε! Θα κάνουν φίλους; Θα πάνε καλά στα μαθήματα; Μήπως δεν πάρουν σωστές βάσεις; Κι αν δεν παίζει κανείς μαζί τους στο διάλειμμα; Ω θεέ... Θα προσεύχεστε να γύριζε ο χρόνος πίσω, όταν μπορούσατε να προστατεύσετε από κάθε τι.
Γυμνάσιο: Την βάψατε! Τα παιδιά πρέπει να βρουν την θέση τους στον σκληρό κόσμο των εφήβων. Και θα ανησυχείτε διαρκώς για θέματα βαθμών και ασφάλειας. Θα γίνουν μέλη κάποιας ομάδας; Κι αν κάποιος τους προσφέρει ναρκωτικά; Κι αν έχουν θέματα αυτοπεποίθησης; Ωχ κι αυτές οι ορμόνες! Ωχ και η απαραίτητη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Περίοδος, ακμή... δράμα! Πώς σταματάει όλο αυτό;
Λύκειο: Τώρα πραγματικά την βάψατε! Το παιδί θα θέλει μηχανάκι. Θα καταφέρει να κρατήσει τους βαθμούς του; Θα θέλει να βγει ραντεβού... Θα λέει αλήθεια ότι πηγαίνει στο σπίτι του κολλητού του; Ή θα βρίσκεται σε κανένα rave party έχοντας πάρει ecstasy; Ή δεν τα κάνουν αυτά τα παιδιά σήμερα; Και αυτά να μην κάνουν, θα κάνουν άλλα... Παναγίτσα μου... δεν θέλω καν να τα φανταστώ!
Πανεπιστήμιο: Έφυγαν από το σπίτι, αλλά γιατί δεν παίρνουν ένα τηλέφωνο; Μάλλον θα έχουν διάβασμα ή λες να πίνουν μπύρες σε κανένα μπαρ; Κι αν καπνίζουν μαριχουάνα; Γιατί δεν σηκώνουν ποτέ το τηλέφωνο; Τόσα λεφτά πληρώνω για να σπουδάσουν, θα πιάσουν τόπο; Κι αν δεν περνούν κάθε εξάμηνο τα μαθήματα; Κι αν δεν καταφέρουν να πάρουν πτυχίο; Μήπως να τα παρατήσουν όλα και να πάνε να βρουν καμιά δουλειά;
Μεγάλα «παιδιά»: Ελευθερία!!;; Μη βιάζεστε, δεν έχετε ξεμπερδέψει ακόμα. Δεν είναι πια η καθημερινή κόπωση που σας απασχολεί, αλλά... οι σχέσεις τους, οι γάμοι τους, οι διαλυμένοι γάμοι τους, ο ρόλος σας στους διαλυμένους γάμους τους. Οι δουλειές τους; Τα λεφτά τους; Τους φτάνουν; Ζουν ευτυχισμένα; Μήπως πίνουν; Μήπως καπνίζουν πολύ; Είχατε υπάρξει καλή μαμά όλα αυτά τα χρόνια; Θεέ μου, το παιδί σας περιμένει παιδί! Θα το μεγαλώσει σωστά; Δεν το μεγαλώνει σωστά... Και πάμε πάλι από την αρχή!
Εύλογα, λοιπόν, η απάντηση στο αν η μητρότητα γίνεται ποτέ πιο εύκολη είναι ΟΧΙ. Γίνεται δύσκολη με διαφορετικό τρόπο σε κάθε φάση. Μπορεί να καταλήξετε ένα ράκος από τα νεύρα και το άγχος, αλλά είναι φυσιολογικό. Μην ανησυχείς μαμά –το΄χεις! Όλη η σκληρή δουλειά σου αξίζει όσο τίποτε άλλο. Απόλαυσε, λοιπόν, κάθε στιγμή που ζεις τώρα, γιατί η επόμενη αλλαγή πλησιάζει. Και ξέρεις καλά ότι δεν θα είναι εύκολη.
*Το παραπάνω κείμενο προέρχεται από την μητέρα τριών αγοριών, σύζυγο και συγγραφέα Kristen Lynn.
