O γιος μου, ο Στέφανος είναι 10 ετών. Περίπου 4 φορές το μήνα κοιμόμαστε μαζί. Έχει άλλα 2 αδέρφια, 18 και 14 ετών. Μου λείπουν και τους λείπω, μιας και βιώνουν έναν χωρισμό από τη μητέρα τους. Την κηδεμονία την έχει εκείνη. Πρόσφατα, για πρώτη φορά, μου είπε να μην ξανακοιμηθώ με τον γιο μας το Στέφανο, λόγω σεξουαλικού θέματος. Δεν έχω παρατηρήσει τίποτα το διαφορετικό σε αυτόν. Υπό αυτές τις συνθήκες, ηλικιακά βρίσκετε αυτή τη ρουτίνα που έχω με τον "βενιαμίν" μου από τότε που χώρισα, μη πρέπουσα; Eκ των προτέρων σας ευχαριστώ.
Τα παιδιά χρειάζεται να κοιμούνται μόνα τους μετά τον πρώτο χρόνο ζωής για να εσωτερικεύσουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και να μαθαίνουν την αυτονόμηση. Κάποιες φορές μπορεί το παιδί να κοιμηθεί με τους γονείς του είτε γιατί είναι άρρωστο είτε γιατί φοβήθηκε από κάποια αιτία. Τα παιδιά με τον γονέα του άλλου φίλου μπορούν να κοιμηθούν μέχρι τα πρώτα τρία χρόνια ζωής και με τον γονέα του ίδιου φύλου να μην ξεπεράσουν τα οχτώ έτη ζωής. Και πάλι αυτό μπορεί να συμβεί περιστασιακά.
Με αυτή την λογική θα έλεγα ότι καλό θα ήταν να μην κοιμάστε με τον γιο σας στο ίδιο κρεβάτι γιατί καλλιεργείτε μια εξαρτητική διάθεση όχι μόνο από εσάς αλλά γενικευμένης μορφής. Φρόνιμο είναι να κοιμάται μόνος του και να του δείχνετε την αγάπη σας με την προσοχή και την ψυχική επαφή που δημιουργείτε. Το κρεβάτι είναι ευαίσθητος χώρος που συνδέεται με την ιδιωτική ζωή και την προσωπική ξεκούραση. Θα μπορούσατε να ξαπλώσετε να δείτε κάτι στην τηλεόραση αλλά μετά ο καθένας στο κρεβάτι του.
* Η Μαρία Σαράντη είναι Κλινική Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια.
